Sunk en Cascade ESG Kosten
Veel bedrijven en organisaties hebben de afgelopen jaren fors geïnvesteerd in ESG. Dat gebeurde vaak uit een gevoel van urgentie; veranderende wetgeving, maatschappelijke druk en een groeiende verwachting van klanten en financiers maakten het haast ondenkbaar om niet alvast stappen te zetten. Bedrijven kochten software, huurden consultants in, lieten analyses uitvoeren, volgden trainingen, bouwden interne teams; alles om op tijd klaar te zijn voor de rapportage.
Maar de regels zijn veranderd. Of uitgesteld. Nu blijkt dat die dure voorbereidingen niet helemaal aansluiten bij de werkelijkheid van vandaag. Een rapportagetool blijkt niet aan de nieuwste eisen te voldoen. De gevolgde opleiding sluit niet aan op het uiteindelijke framework. Een zorgvuldig uitgevoerde materialiteitsanalyse moet opnieuw, maar dan volgens een ander format.
Dit is het moment waarop investeringen veranderen in sunk costs. Geld dat is uitgegeven, maar waarvan de waarde in rook opgaat. Niet omdat het slecht of incompleet was, maar omdat het te vroeg, te smal of simpelweg verkeerd gericht was.
In Europa hebben duizenden bedrijven zich voorbereid op de CSRD. Schattingen laten zien dat middelgrote bedrijven gemiddeld tussen de €50.000,- en €200.000,- hebben geïnvesteerd in het eerste jaar alleen al. Als slechts 10% daarvan ‘verloren’ gaat door veranderende regels, dan spreken we over tientallen miljoenen aan sunk costs. En dat is nog los van de indirecte kosten: de tijd van compliance-teams, het momentum dat verdwijnt, het vertrouwen dat afneemt.
‘De werkelijke kosten van veranderende ESG-regels zitten niet alleen in consultancy-uren, maar vooral in het opnieuw moeten investeren in kennis, systemen en mensen.’
Het probleem zit niet in een verkeerde investering, maar in de opeenstapeling van kleine aanpassingen en steeds veranderende eisen. Dit heeft tot gevolg dat de kosten in zowel tijd als geld de pan uit rijzen; denk aan de kosten van software, adviseurs, stapels papierwerk, extra FTE’s, die ene collega die ineens duurzaamheidsmanager werd, en de uren van je financial controller die inmiddels zwaar op je begroting drukken. De optelsom is frustratie, tijdverlies en een groeiende terughoudendheid om opnieuw te investeren.
Ondertussen verschuift de aandacht in de ESG-markt. Veel dienstverleners richten zich nu op de VSME. Hoewel hier zeker nog kansen liggen, blijft de uitdaging hetzelfde; hoe voorkom je verkeerde keuzes en onnodige kosten?
Maar dit is geen reden om ESG los te laten. Integendeel. Het is juist een kans om slimmer samen te werken. Het is waardevol en bewonderingswaardig dat steeds meer bedrijven vrijwillig kiezen om te rapporteren, vooral via het VSME format. Ze wachten niet af maar nemen zelf verantwoordelijkheid. Dat vraagt moed, maar ook richting en overzicht.
Niet elke organisatie hoeft alles alleen uit te zoeken. Niet elke tool of interpretatie hoeft opnieuw te worden beoordeeld. De versnippering waar bedrijven nu last van hebben, in tijd, kosten en energie is niet onvermijdelijk.
Maar juist daarom bouwen we aan een open ESG ecosysteem. Een plek waar kennis, tools en ervaringen samenkomen. Waar bedrijven elkaar versterken in plaats van steeds opnieuw het wiel proberen uit te vinden. Een plek om je eigen route door de ESG-jungle te vinden. Een route die past bij de desbetreffende ambities en doelen.
Zodat de volgende investering wel duurzaam is, in alle betekenissen van het woord.
Meld je nu aan voor onze community